15.03.2014
Wsparcie finansowe badań naukowych prowadzonych na Politechnice Gdańskiej

Z dumą informujemy, że po raz kolejny dokładamy się do rozwoju polskiej nauki. Zdecydowaliśmy się dofinansować badania nad skonstruowaniem koniugatów leków do zwalczania coraz pospolitszych grzybic ogólnoustrojowych prowadzone pod kierunkiem dr hab. inż. Elżbiety Luboch, prof. nadzw. PG. Grzybice ustrojowe (wewnętrzne) w coraz większym stopniu stają się znaczącą przyczyną zgonów. Szczególnie dotkliwe skutki grzybic mają miejsce w przypadku osłabionych organizmów osób dotkniętych przewlekłymi chorobami. Wiele łatwych do zwalczenia w przeszłości chorób pojawia się w formie znacznie bardziej groźnej, wynikającej z pojawienia się wielolekowej oporności drobnoustrojów chorobotwórczych. W przebiegu wielu chorób pojawia się swoisty "synergizm". Przejawia się on znacznym przyspieszeniem szkodliwego skojarzonego działania różnych zarazków. Grzybice ustrojowe zwykle towarzyszą chorobom typu AIDS, schorzeniom nowotworowym, gruźlicy itp. (osłabiających organizm).
Znane są leki przeciwgrzybicze, które mają zastosowanie przede wszystkim do zwalczania grzybic zewnętrznych. Jednak dla grzybic ustrojowych liczba leków jest ograniczona. Na Politechnice Gdańskiej opracowano szereg względnie prostych preparatów typu FMDP, które są znakomitymi inhibitorami grzybów Candida albicans, będących najczęstszą przyczyną grzybic ustrojowych. Problem polega na tym, że komórki grzybowe Candida szybko nabywają oporności wielolekowej, co praktycznie wyklucza zastosowanie odkrytych leków. Żeby ominąć barierę tworzoną przez komórki grzybowe zaproponowano skojarzenie opracowanych leków z materiałami o wielkościach nano, w szczególności z nanorurkami węglowymi lub materiałami podobnymi. Analogiczne rozwiązania są znane dla leków przeciwnowotworowych. Trudność leży jednak w tym, że komórki grzybowe są znacznie mniejsze od komórek narządów zdrowych i nowotworowych. To z kolei wymusza zastosowanie w charakterze nośnika leku nano-materiału o znacznie mniejszych rozmiarach niż klasyczne nanorurki węglowe. Dotychczas znana jest jedna praca o przyłączeniu przeciwgrzybiczej Amfoterycznej B do zmodyfikowanych nanorurek węglowych, ale już nie jest opisany sposób wydzielania otrzymanego koniugatu w formie frakcji o małych rozmiarach. Zbyt objętościowe duże nośniki w składzie koniugatów uniemożliwiają ich wchłonięcie do małych komórek Candida.
Tematyka przewidzianej pracy doktorskiej, którą wspiera Fundacja, obejmuje próby stworzenia nanomateriału o znikomych rozmiarach (najlepiej w granicach do 20 nm).
Uzyskanie takich nanomateriałów jest zadaniem trudnym i raczej pomijanym w literaturze. Jednocześnie te materiały muszą się dać wyposażyć w ugrupowania, które da się wykorzystać do odwracalnego wiązania leków typu FMDP. Jednocześnie nanomateriał musi być biozgodny, a co najmniej nieszkodliwy dla żywego organizmu.
Z przedstawionych argumentów wyłania się obraz pracy trudnej, wymagającej wielkiego nakładu pracy i inwencji, ale mogącej przynieść nowy(e) skuteczne leki przeciwgrzybicze. Z niecierpliwością oczekujemy na sprawozdanie z postępów badań w tej dziedzinie.